"Soyadı Kanunu" ya da Türkiye Cumhuriyeti'nde daha yaygın olarak bilinen adıyla "Soyadı Kanunu No. 2587," 21 Haziran 1934 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde kabul edilmiştir. Bu kanun, Türkiye'de vatandaşlara sürekli bir soyadı alma zorunluluğunu getiren önemli bir yasadır.
Soyadı Kanunu'nun çıkarılma nedeni, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu ve ilk Cumhurbaşkanı olan Mustafa Kemal Atatürk'ün çağdaşlaşma ve modernleşme politikaları çerçevesinde gerçekleştirilen bir dizi reformun bir parçası olmasıdır. Bu reformlar arasında Türk toplumunun modern bir devlet yapısına geçmesi, Türk hukuk sisteminin Batı standartlarına uygun hale getirilmesi ve Osmanlı İmparatorluğu'ndan Türkiye Cumhuriyeti'ne geçiş sürecinin tamamlanması yer alıyordu.
Soyadı Kanunu, kişilere sürekli bir soyadı seçme ve kullanma zorunluluğunu getirdi. Bu, Türkiye'de önceden kullanılan sistemde, kişilerin genellikle babalarının isimleri veya meslekleri gibi adlara sahip olmaları nedeniyle soyadlarının değişebildiği anlamına geliyordu. Soyadı Kanunu'nun kabul edilmesiyle birlikte, her Türk vatandaşı resmi olarak bir soyadı seçmek ve kullanmak zorunda kaldı. Bu, aynı zamanda nüfus kayıtlarının daha düzenli hale getirilmesine ve kamu düzeninin sağlanmasına yardımcı oldu.
Soyadı Kanunu, Türk toplumunda köklü bir değişikliğe yol açtı ve ailelerin kalıcı soyadlarına sahip olmalarını sağladı. Böylece, vatandaşlar birbirlerini tanımak ve takip etmek için isimlerinin yanı sıra soyadlarını da kullanma imkânına sahip oldular. Soyadı Kanunu, Türk hukuk sisteminde ve toplumun genel yapısında önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilmektedir.
