Milli Şair olarak bilinen Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı'nı 12 Mart 1921 yılında yazmıştır.
İstiklal Marşı'nın kabulü, her yıl 12 Mart günü coşkuyla kutlanmaktadır. Mustafa Kemal Atatürk liderliğinde başlayan Milli Mücadele'de 'İstiklal' şiirinin milli marş olarak kabul edilmesi, manevi cephe de yurttaşlara en büyük moral kaynağı olmuştur. Tam bağımsız Türkiye Cumhuriyeti'ne giden yolda en önemli taşlardan biri olan, İstiklal Marşı 1921 yılında yazılsa da günümüzdeki bestesi, 1930'lu yıllarda yapılmıştır.
Kurtuluş Savaşı döneminde askeri yüreklendirmek ve milli birliği temsil etmek amacı ile Maarif Vekaleti (Milli Eğitim Bakanlığı) tarafından güfte (şarkı) yarışması düzenlenmiştir.
Yarışmada yer alan 724 şiir arasından Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan eser birinci seçilmiştir. Daha sonra Türk milletinin milli marşı olarak kabul edilen İstiklal Marşı'nın ilk iki kıtası, Osman Zeki Üngör tarafından bestelenmiştir.
Mehmet Akif Ersoy, kazandığı 500 liralık ödülü, yoksul kadın ve çocuklarına iş öğreterek yoksulluklarına son vermek için kurulan Darülmesai'ye bağışlamıştır. İstiklal Marşı'nın Türk milletinin eseri olduğunu beyan eden şair Mehmet Akif Ersoy, İstiklal Marşı'nın güftesini, şiirlerini topladığı Safahat'a dahil etmemiştir.
Kurtuluş Savaşı nedeniyle, şiirinin bestelenmesi iki yıl ertelenmiştir. 12 Şubat 1923 günü İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü'ne beste yarışması açma görevi verilmiştir.
Mehmet Akif Ersoy şiirinin bestelenmesi için, açılan ikinci yarışmaya 24 besteci katılmıştır. Ülkenin içinde bulunduğu zor koşullarla sonucu belirlenecek bir değerlendirme yapılamamıştır. Bu nedenle güfte, ülkenin çeşitli yerlerinde farklı bestelerle okunmuştu. Edirne'de Ahmet Yekata Bey'in, İzmir'de İsmail Zühtü Bey'in, Ankara'da Osman Zeki Bey'in, İstanbul'da Ali Rıfat Bey ve Zati Bey'in besteleri okunmuştur.
1924 tarihinde Ankara'da toplanan, Ali Rıfat Çağatay'ın bestesini kabul etmiştir. Bu beste 1930 yılında değiştirilerek, dönemin Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Şefi Osman Zeki Üngör'ün 1922 yılında hazırladığı bugünkü beste yürürlüğe konmuştur, toplamda dokuz dörtlük ve bir beşlikten oluşan marşın armonilemesini Edgar Manas, bando düzenlemesini de İhsan Servet Künçer yapmıştır.
Osman Zeki Üngör'ün yakın dostu Cemal Reşit Rey ile yapılan bir röportaj da kendisinin belirttiğine göre aslında İstiklal Marşı olması düşünülerek bestelenmemiştir. Söz ve melodide yer yer görülen uyum (Prozodi) eksikliğinin (örneğin 'Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak' mısrası ezgili okunduğunda 'şafaklarda' sözcüğü iki müzikal cümle arasında bölünmüştür) esas nedeni de budur. Protokol gereği, sadece ilk iki dörtlük beste eşliğinde günümüzde İstiklal Marşı olarak söyleniyordu.
