Kübizm (Cubism), 20. yüzyılın başlarında özellikle Fransız sanatçılar Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından geliştirilen bir sanat akımıdır. Kübizm, geleneksel sanat anlayışını büyük ölçüde sarsan ve modern sanatın önemli bir dönüm noktasını temsil eden bir akımdır.
Kübizm, 20. yüzyılın başlarında Fransız sanatçılar Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından geliştirildi. 1907-1908 yıllarında başlayan bu akım, 1910'larda doruk noktasına ulaştı. Kübizm, nesnelerin zamansal ve mekansal boyutlarını sorgulamak ve farklı bakış açılarını bir araya getirerek nesnelerin çoklu perspektifini yansıtmak amacıyla geliştirildi. Sanatçılar, nesneleri soyut geometrik parçalara bölerek onların yüzeylerini analiz etti ve bu sayede nesnelerin temel formlarını anlatmaya çalıştı.
-Geometrik Şekiller: Kübizm, nesneleri geometrik şekillerle ifade etmeye odaklanır. Kübik, konik, silindirik ve piramidal şekiller, resimlerde sıkça kullanılır. Bu şekiller, nesnelerin farklı açılardan görünüşlerini yansıtmak amacıyla çözülmüş ve yeniden düzenlenmiştir.
-Perspektif Yoksunluğu: Kübizmde geleneksel perspektif kuralları yok edilmiş veya bozulmuştur. Nesneler, farklı açılardan aynı anda görünebilir ve çeşitli perspektifler bir araya getirilebilir.
-Analitik ve Sentetik Kübizm: Kübizm, iki ana aşamada gelişmiştir. İlk olarak, analitik kübizmde nesneler daha dağınık ve soyut bir biçimde incelenmiştir. Daha sonra sentetik kübizmde ise nesneler farklı parçaların birleştirilmesiyle yeniden oluşturulmuş, bu da kolaj tekniklerini içermiştir.
-Monokromatik Renk Paleti: Kübist tablolar genellikle monokromatik renklere sahiptir. Resimlerdeki renkler, genellikle nesnelerin formunu vurgulamak için kullanılır.
-Soyutlama ve Yüzey: Kübist resimlerde nesnelerin özünün yakalanması ve yüzeylerin analizi önemlidir. Bu soyut yaklaşım, nesnelerin iç yapısını ve yapılarını araştırır.
