İmam Gazali veya tam adıyla Ebu Hamid Muhammed bin Muhammed el-Gazali (1058-1111), İslam düşünce tarihinde önemli bir İslam alimi, filozof, teolog, hukukçu ve yazar olarak kabul edilir. İmam Gazali'nin eserleri, İslam dünyasında ve ötesinde büyük etki yaratmış ve İslam düşünce geleneğinin önemli bir parçası haline gelmiştir.
İmam Gazali, 1058 yılında İran'ın Tus şehrinde doğmuş, 1111 yılında aynı şehirde vefat etmiş olan, İslam dünyasının en önemli düşünürlerinden biridir. Kelam, fıkıh, tasavvuf, felsefe, mantık, edebiyat, tarih ve biyografi gibi birçok alanda eserler vermiş olan Gazali, "Hüccetü'l-İslam" (İslam'ın Hücceti) lakabıyla anılmaktadır.
Gazali, ilk öğrenimini Tus'ta tamamladı. Daha sonra Cürcan ve Nişâbur'da eğitim gördü. Nişâbur'da, dönemin en önemli ilim adamlarından biri olan Ebu'l-Meâlî el-Cüveynî'den dersler aldı. 1091 yılında, Büyük Selçuklu veziri Nizâmülmülk tarafından Bağdat'taki Nizâmiye Medresesi'ne hoca olarak atandı.
Bağdat'ta geçirdiği dönemde, Gazali'nin ruhsal bir bunalım yaşadığı ve bu bunalımdan kurtulmak için tasavvufa yöneldiği bilinmektedir. Bu dönemde, Ebu Ali Farmedi'den tasavvuf dersleri aldı. 1095 yılında, Bağdat'tan ayrılarak Tus'a döndü ve burada bir tekke kurdu.
İhyau Ulumiddin (Din İlimlerini Diriltmek): Gazali'nin en önemli eseri olan İhyau Ulumiddin, tasavvuf alanında yazılmış en önemli eserlerden biridir.
Mizanu'l-A'mal (Amellerin Ölçüsü): Gazali'nin ahlak alanında yazdığı önemli bir eserdir.
Tehafütü'l-Felasife (Felsefecilerin Tutarsızlıkları): Gazali'nin felsefe alanında yazdığı önemli bir eserdir.
Kimya-i Saadet (Mutluluk Kimyası): Gazali'nin ahlak alanında yazdığı önemli bir eserdir.
Nefsin Terbiyesi (Nefsin Terbiyesi): Gazali'nin tasavvuf alanında yazdığı önemli bir eserdir.
