Türk halkının özgürlük ve bağımsızlık ruhunu temsil eden İstiklal Marşı, Milli Mücadele döneminde Mehmet Akif Ersoy tarafından yazılmıştır.
Bu şiir, Kurtuluş Savaşı'nın zaferle sonuçlanacağına olan inancı, Türk askerinin cesaret ve fedakarlığını, Türk milletinin özgürlüğe, adalet anlayışına, vatanına ve inancına olan sarsılmaz bağlılığını ifade eder.
Bu sebeplerle, marşın değeri ve anlamı bizim için son derece büyüktür.
İstiklal Marşı, 12 Mart 1921 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde resmi marş olarak kabul edilmiştir.
Marşın bestesi Osman Zeki Üngör'e aittir ve orkestrasyonunu Edgar Manas yapmıştır.
İSTİKLAL MARŞI
Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal…
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
“Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda.
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar, ki şehadetleri dinin temeli,
Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecdile bin secde eder, varsa taşım,
Her cerihamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruhumücerret gibi yerden naaşım,
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal. Mehmet Akif Ersoy
1921'de, Türk Kurtuluş Savaşı'nın ilk günlerinde, milli bir ruh ve inançla savaşın kazanılmasını teşvik etmek amacıyla Maarif Vekaleti bir şiir yarışması düzenledi. Bu yarışmaya 724 adet şiir eseri katıldı. Katılımcılar arasında Kâzım Karabekir, Hüseyin Suat Yalçın, İsak Ferrara, Muhittin Baha Pars ve Kemalettin Kamu gibi ünlü isimler bulunmaktaydı. 'Çanakkale Şehitlerine' ve 'Bülbül' gibi eserlerin yazarı Mehmet Âkif Ersoy, 'Ulusal başarıların maddi ödüllerle değerlendirilemeyeceğine' inandığı için bu yarışmaya katılmayı reddettiği bilinmektedir.
İstiklal Marşı'nın bestecisi Osman Zeki Üngör'dür. Bu marş, 12 Mart 1921 tarihinde Birinci Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından milli marş olarak kabul edilmiş, orkestrasyonu ise Edgar Manas tarafından gerçekleştirilmiştir.
12 Mart 1921'de Mustafa Kemal Atatürk'ün başkanlık ettiği Türkiye Büyük Millet Meclisi oturumunda, ön elemeyi geçen yedi şiir tartışıldı.
Bu şiirler arasında Mehmet Âkif Ersoy'un eseri de bulunuyordu. Şiiri, Meclis kürsüsünde Hamdullah Suphi Bey okudu.
Mehmet Âkif'in şiirinin okunması sırasında milletvekilleri, şiirin etkisiyle büyük bir heyecan yaşadı ve sonrasında diğer şiirlerin okunmasına gerek duyulmadı.
Bazı mebusların karşı çıkışlarına rağmen, Mehmet Akif'in şiiri coşkulu alkışlar eşliğinde kabul edildi ve bu şekilde Türkiye'nin İstiklal Marşı olarak tarihe geçti.
