Türk edebiyatının Cumhuriyet Dönemi'nde önemli bir yeri olan bir şair ve yazardır. 25 Şubat 1907'de Eğridere'de doğmuş ve 2 Nisan 1948'de Kırklareli'nde vefat etmiştir.
Roman, hikaye, şiir ve oyun gibi farklı türlerde 15'ten fazla eser vermiş olan Sabahattin Ali, özellikle Toplumcu Gerçekçi bir anlayışla eserlerini kaleme almıştır.
Koşma tarzında şiirler yazan Sabahattin Ali, aynı zamanda divan edebiyatının etkilerini taşıyan şiirleriyle de tanınmıştır.
Onun hikayeleri, Anadolu'nun köy ve kasaba yaşamından esinlenerek gerçekçi bir üslupla yazılmış, doğanın sert çizgileriyle zenginleştirilmiş ve trajik ögelerle bezenmiştir.
Sabahattin Ali, eserlerinde sade ve anlaşılır bir dil kullanmış, halkın konuştuğu ve anladığı dili eserlerinde tercih etmiştir.
O, Türk edebiyatında toplumsal gerçekçiliği ve duyarlı kalemini ön plana çıkaran bir yazar olarak önemli bir yer tutmaktadır.
Beni en güzel günümde
Sebepsiz bir keder alır.
Bütün ömrümün beynimde
Acı bir tortusu kalır.
Anlıyamam kederimi,
Bir ateş yakar derimi,
İçim dar bulur yerimi,
Gönlüm dağlarda bunalır.
Ne kış, ne yazı isterim,
Ne bir dost yüzü isterim,
Hafif bir sızı isterim,
Ağrılar, sancılar gelir.
Yanıma düşer kollarım,
Görünmez olur yollarım,
En sevgili emellerim
Önüme ölü serilir...
Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melankoli:
Kafamın içersi ölür.
