Fatih Sultan Mehmet, Osmanlı İmparatorluğu'nun yedinci padişahıdır ve 'Fatih' lakabıyla da tanınır, ki bu 'İstanbul'u Fetheden' anlamına gelir.
30 Mart 1432'de Edirne'de doğmuş ve 3 Mayıs 1481'de vefat etmiştir.
Fatih Sultan Mehmet, Osmanlı İmparatorluğu'nu en geniş sınırlarına taşıyan ve İstanbul'u fethederek Bizans İmparatorluğu'na son veren ve İstanbul'u Osmanlı'nın yeni başkenti yaparak imparatorluğun idari merkezini buraya taşıyan padişahtır.
II. Mehmed, 1481'de Anadolu'ya yeni bir askeri sefer düzenlemek üzere yola çıktı. Ancak sefere başlamasının hemen ardından hastalanarak, 3 Mayıs 1481 tarihinde, Gebze yakınlarında bulunan Hünkâr Çayırı'nda bulunan kampında, 49 yaşında hayatını kaybetti.
Ölüm sebebi olarak sıklıkla gut hastalığı gösterilse de, Alman tarihçi Franz Babinger, Osmanlı hekimi Yakup Paşa tarafından zehirlendiğine dair bir teori öne sürmüştür.
Türk tarihçisi Halil İnalcık, II. Mehmed'in ölüm nedeninin gut hastalığı olduğunu ve zehirlenme iddialarının Âşıkpaşazâde'deki bir anlatıma dayalı olduğunu, bu iddiaların diğer tarihi kaynaklarca desteklenmediğini belirtmiştir.
Tarihçi Ahmet Şimşirgil ise, II. Mehmed'in zehirlendiği iddiasının son yüzyıla kadar pek gündeme gelmediğini, bu iddianın ilk kez Franz Babinger tarafından 1953 yılında 'Mehmed der Eroberer und seine Zeit' adlı eserinde ileri sürüldüğünü ifade etmiştir.
Diğer bazı kaynaklar, Fatih'in en büyük oğlu ve varisi II. Bayezid'in emriyle zehirlendiğini öne sürmüşler ancak tarihçi İlber Ortaylı bu iddiayı reddetmiştir.
Osmanlı tarihçiliğinde genel kanı, II. Mehmed'in vefatının bir hastalık sonucu gerçekleştiği yönündedir.
Örneğin, Erhan Afyoncu, Fatih'in şeker hastalığından kaynaklanan komplikasyonlar nedeniyle ölmüş olabileceğini öne sürmüş, Yavuz Bahadıroğlu ise mafsal ağrılarına işaret etmiştir.
