Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, büyük lider Mustafa Kemal Atatürk, ömrünün son günlerinde enginar yemek istediğini dile getirmişti. Hayatını ülkesine adayan ve milletini ileri taşımak için gece gündüz çalışan Atatürk’ün, hastalığının ağırlaştığı günlerindeki bu basit isteği büyük bir sembolik anlam taşır hale geldi.
ATATÜRK DOĞAL BESLENMEYE DİKKAT EDERDİ
Atatürk, hayatı boyunca sağlığına dikkat eden ve doğal beslenmeyi önemseyen biriydi. Enginar, o dönemde de sağlıklı beslenme açısından değerli bir sebze olarak biliniyordu. Karaciğer dostu olarak ünlenen enginar, Atatürk’ün siroz hastalığı sürecinde özellikle tercih ettiği bir yiyecekti. Bu besini seçmesinde, sadece sağlığa olan faydaları değil, aynı zamanda Atatürk’ün yaşama dair naif bir bakış açısının da yattığı düşünülüyor.
ÖLÜMÜNDEN 3 GÜN ÖNCE SON ARZUSU ENGİNAR OLDU
Mustafa Kemal Atatürk, siroz hastalığının ileri safhalarına ulaştığı dönemde sağlığı hızla kötüleşmişti. Son isteği olarak enginar istemesi onu tanıyanlar için hüzünlü ve bir o kadar da anlamlı bir hatıra olarak kaldı. Karaciğer rahatsızlığı nedeniyle doktorları tarafından diyet uygulanan Atatürk, günlerini yarı uyur vaziyette geçiriyordu ve zaman zaman süt, pirinç suyu ve meyve suyu ile besleniyordu. 7 Kasım 1938’de, kendini biraz daha iyi hissettiği bir anda bu içten arzusunu dile getirdi ancak İstanbul’da o dönemde enginar bulunmuyordu.
HATAY’DAN SİPARİŞ EDİLEN ENGİNAR YETİŞMEDİ
Atatürk’e yakın isimlerden Hasan Rıza Soyak, enginarın bir an önce ulaştırılması için harekete geçti. Ülke sınırlarında bulunmadığı için o dönemde henüz Türkiye Cumhuriyeti’ne katılmamış olan Hatay’a telefon edilerek enginar sipariş edildi. Sipariş edilen enginarlar İstanbul’a gönderildi; fakat Atatürk, siparişin ulaşmasından kısa bir süre önce ikinci ağır komaya girdi. Maalesef, bu arzu ettiği yemeği tatmak Atatürk’e kısmet olmadı. Bu enginar isteği, Atatürk’ün uzun yıllar boyunca içtenlikle talep ettiği ilk ve son yemek olarak, çevresinde bir hatıra olarak kaldı.
