Konkordato, bir borçlunun mali durumunun kötüleşmesi sonucunda, borçlarını belirli bir ödeme planına bağlayarak iflas etmekten kurtulmasını sağlayan hukuki bir süreçtir.
Bu mekanizma, borçlu ile alacaklılar arasında anlaşma yapılmasına olanak tanır ve mahkeme onayı ile yürürlüğe girer. Konkordato, hem borçlunun işini devam ettirmesine hem de alacaklıların haklarının korunmasına yönelik bir çözüm sunar.
Konkordato süreci, borçluların ekonomik hayatta kalmasını sağlarken, alacaklıların da haklarını koruyarak borçlarını tahsil etmelerine olanak tanır. Ancak mahkeme tarafından onaylanmayan bir konkordato talebi iflasla sonuçlanabilir. Bu süreç, Türkiye’de 2018 yılında yapılan yasal değişikliklerle güncellenmiş ve daha sık kullanılmaya başlanmıştır.
Başvuru Yapılması: Borçlu şirket veya kişi, konkordato talebiyle mahkemeye başvurur. Alacaklılar da borçlunun mali durumunu göz önünde bulundurarak konkordato talep edebilir.
Geçici Mühlet: Mahkeme, başvuru sonrasında bir geçici mühlet kararı verir. Bu süre içinde borçluya yasal koruma sağlanır ve borç tahsilatları durdurulur.
Kesin Mühlet: Mahkeme, mali durumun düzeltilmesi için üç ila beş aylık bir süre belirler. Bu dönemde, borçlunun mali durumunu incelemek üzere bir konkordato komiseri atanır.
Planın Sunulması: Borçlu, alacaklılara ödeme planını sunar. Bu plan, borçların belirli bir oranda azaltılması veya ödeme sürelerinin uzatılmasını içerebilir.
Onay Süreci: Alacaklıların belirli bir çoğunluğu ödeme planını kabul ederse, mahkeme bu planı onaylar ve konkordato yürürlüğe girer.
Konkordatonun amacı:
