Yılın son günü, Gregoryen takvimine göre 31 Aralık’tır. Bu gün, dünya genelinde "Yılbaşı Arifesi" (New Year’s Eve) olarak kutlanır ve birçok kültürde yeni yıla geçiş hazırlıkları yapılır.
31 Aralık, bir takvimin bitişi ve yeni bir takvimin başlangıcını temsil eder.
Yılbaşı kutlamalarının tarihi, binlerce yıl öncesine dayanıyor ve farklı kültürlerde çeşitli şekillerde kutlanmıştır. İşte tarihsel bir bakış:
Bilinen ilk yılbaşı kutlamaları, Mezopotamya’da MÖ 2000 civarında yapılmıştır. Ancak bu kutlamalar, baharın başlangıcını simgeleyen Mart ayında gerçekleştirilirdi. Mezopotamyalılar, yılbaşı ile doğanın yenilenmesini kutlarlardı.
Roma İmparatoru Julius Caesar, MÖ 46 yılında Jülyen takvimini kabul etti ve 1 Ocak'ı yılın başlangıcı olarak belirledi. Bu tarih, Roma tanrılarından Janus’a adanmıştı.
Janus, geçmişi ve geleceği simgeleyen çift yüzlü bir tanrıydı ve yeni yılın başlangıcı için sembolik bir figürdü.
Orta Çağ'da Hristiyanlık, yılbaşını 25 Aralık (Hz. İsa'nın doğumu) veya 25 Mart (Meryem’e müjde günü) gibi dini tarihlere kaydırdı. Ancak Gregoryen takviminin kabulüyle birlikte, yılbaşının resmi tarihi yeniden 1 Ocak olarak düzenlendi.
Modern yılbaşı kutlamaları, 19. ve 20. yüzyıllarda global bir etkinlik haline geldi. Günümüzde 1 Ocak, çoğu ülke tarafından yeni yılın başlangıcı olarak kabul edilir ve kutlanır. Kutlamalar genellikle 31 Aralık gecesinden itibaren başlar.
İlk yılbaşı kutlaması: MÖ 2000’de Mezopotamya’da başladı. Modern anlamda ise 1 Ocak’ın yılbaşı olarak kutlanması, MÖ 46 yılında Julius Caesar döneminde resmileşti. Günümüzde yılbaşı, kültürel ve dini farklılıklar nedeniyle dünyanın çeşitli yerlerinde farklı şekillerde kutlanmaya devam ediyor.
