YENİ TİCARET MODELİ: MASA TARİFESİ
Üniversite şehirlerinde başlayan ve giderek yaygınlaşan masa tarifesi uygulaması, işletmelerde yeni bir ticaret modeli olarak dikkat çekiyor. Bu sisteme göre, müşteriler oturdukları süre boyunca belirli bir ücret ödemek zorunda bırakılıyor. İzmir’in Dokuz Eylül Üniversitesi çevresindeki kafelerde bu uygulama artık günlük hayatın bir parçası haline geldi.
MASA ÜCRETİ TALEBİ
Sabah Gazetesi’nden alınan bilgilere göre, masa tarifesi sistemi İstanbul, İzmir ve Aydın gibi şehirlerde birçok işletmede uygulanmaya başladı. Bazı kafelerde, müşterilerin belirli bir süre boyunca sipariş vermemeleri durumunda oturdukları süreye bağlı olarak ek ücret talep ediliyor. Örneğin, bazı işletmelerde 220 liranın altında sipariş veren müşterilerden masa kullanım ücreti alınıyor. Taksim’deki lüks kafelerde ise bu uygulama, masalarda bulunan uyarı notlarıyla açıkça belirtiliyor.
MALİYET ARTIŞI VE İŞLETMELERİN GEREKÇELERİ
Çay fiyatlarının 50 lira, kahve fiyatlarının ise liraya yaklaştığı bir dönemde işletmeler, artan maliyetlerini karşılamak için masa tarifesi sistemine yöneldi. Bu sisteme göre müşteriler, hiçbir şey sipariş etmeseler bile her yarım saat için 20 ila 50 lira arasında bir masa ücreti ödemek durumunda kalıyor. İzmir’de bir kafe işletmecisi, yüksek kiralar, enerji ve hammadde maliyetlerinin bu tür uygulamaları zorunlu hale getirdiğini ifade etti.
ÖĞRENCİLERİN TEPKİLERİ VE ZORLUKLARI
Bu uygulama, özellikle üniversite öğrencileri için ciddi bir ekonomik yük haline geliyor. Dokuz Eylül Üniversitesi öğrencisi Z. Kaya, kafelerde ders çalışmak ya da arkadaşlarla vakit geçirmek için artık ek ücret ödemek zorunda kaldıklarını belirtti. İstanbul Üniversitesi öğrencisi M. K, sipariş baskısı ve masa tarifesi uygulamasının, kafelerde vakit geçirmeyi lüks bir hale getirdiğini dile getirdi.
ALTERNATİF ÇÖZÜM ARAYIŞLARI
Bazı işletmeler, öğrencilere yönelik üyelik sistemleri ya da süreye bağlı indirimli paketler gibi alternatif uygulamaları değerlendirmeye aldı. Ancak masa tarifesi uygulamasının, hem müşteriler hem de işletmeler açısından uzun vadede nasıl bir denge oluşturacağı belirsizliğini koruyor.
