Değişim dediğimiz şey, sadece dışımızda değil, derinlerde bir yerlerde başlıyor ve belki de en çok kendimizi keşfetmeye yarıyor.
Değişim hakkında düşünürken bile kendimi hem cesaretli hem de biraz kaygılı hissediyorum. Hayatın içinde kendi sınırlarımdan çıkmayı, o alıştığım, güvenli alanın dışına adım atmayı her zaman kolay bulmasam da, değişime açılan ilk kapı genelde burada oluyor. Aslında bu “yeni bir şey deneme” isteği, ilk başlarda sadece bir fikirdi belki; bir alışkanlığı bırakmak ya da yeni bir hedefe yönelmek. Ama ne kadar çok düşündüysem, değişimin büyüklüğünü daha iyi anladım: Bir alışkanlığı bırakmak, bildiğim düzenin dışında başka bir yol denemek ve bu yolda karşıma çıkacak her şeyi göğüslemek demek. Cesaret gerektiriyor, ama bu cesareti bulmak bazen insanı içsel olarak daha da güçlü kılıyor.
Değişim yolculuğunda öğrendiğim en önemli şeylerden biri kendimi tanımak oldu. Hangi yönlerimi değiştirmek istiyorum, niçin bunu yapmak istiyorum? Bu soruları sormaya başladıkça, gerçek sebebin yüzeye çıkmasını sağladım. “Bu değişiklik gerçekten bana mı hizmet ediyor?” diye kendime sorduğumda, bazen yanıttan hoşlanmadım; ama yanıtı bilmek bile beni bu yolda daha kararlı kıldı. Değişimin ilk adımını atmak için o sebebi bilmek şart. Çünkü zor anlar geldiğinde ya da bir şeyler düşündüğüm gibi gitmediğinde beni yolda tutan şey o neden oluyor.
Tabii bir de sabır var işin içinde.
Alışkanlıkları değiştirmek ya da yeni bir yaşam tarzı benimsemek, öyle bir anda oluveren bir şey değil. İlk başlarda bazı alışkanlıkları bırakmak, sağlıklı beslenmeye başlamak ya da spor yapmak bazen fazlasıyla zorlayıcı oluyor.
Sabır bu noktada benim için her şey. Belki birkaç haftada büyük bir değişim görmek istiyorum ama sabırla her adımı bir ilerleme olarak görmek, kendimi motive ediyor. Zaten değişim hemen olacak bir şey olsa, adı “değişim” olmazdı sanırım; o daha çok, bir süreç. Her adımda biraz daha ilerlediğimi bilmek, süreç boyunca kendime destek olmamı sağlıyor.
Kararlılık da bu yolculukta önemli bir dost. Kendime bir hedef koyduysam, o yolda devam etmek ve yoldaki engelleri aşmak için kararlı olmak gerektiğini öğrendim. Özellikle zorlandığım, vazgeçmeyi düşündüğüm anlarda kararlılığım beni güçlendiriyor. Hedeflerime giden yolda adım atmayı sürdürüyorum; çünkü biliyorum ki bu yolda ilerledikçe, içsel bir güç de kazanmaya başlıyorum.
Değişimin bir başka yanı da yeniliklere açık olmak. Her şey planladığım gibi gitmiyor, beklenmedik olaylar ya da engellerle karşılaşabiliyorum. Bu durumda biraz esnek olmak, süreci daha az stresli ve daha kabul edilebilir hale getiriyor. Değişim dediğimiz yolculuk aslında bir yandan da kendimizi keşfetmek. Yeniliğe açık kalmak, bu yolda gelişmek için bir fırsat.
Bu süreçte çevremden aldığım destek de çok kıymetli. Bazen başkalarına destek olmanın ya da onların desteğini almanın farkında bile olmuyorum, ama bir anda destek gördüğümde güç buluyorum. Değişim süreci yalnız başına yüründüğünde zorlayıcı olabilir, ama yanımda beni destekleyen insanlar olduğunda bu yolculuk daha anlamlı ve daha kolay geçiyor.
En önemlisi, değişim yolculuğunda kendime karşı nazik olmayı öğrendim. Her şey mükemmel olmayabilir; bazen hata yapabilirim, geri adım atabilirim, ama bu normal. Hata yapmak, tökezlemek ya da zorlanmak sürecin doğal bir parçası. Kendime karşı hoşgörülü olmak, değişimi baskı ya da stres kaynağı olmaktan çıkarıp daha sağlıklı hale getiriyor.
Değişim kendi içsel yolculuğumda bir dönüm noktası oldu.
Cesaret, sabır, kararlılık ve kendini tanıma bu yolda bana rehberlik ediyor.
Bu yolculukta karşılaştığım her zorluk, her başarı beni biraz daha ben yapıyor.
Çünkü en sonunda, değişim yolculuğunda kendime olan güvenimi, içsel gücümü ve azmimi keşfetmenin mutluluğunu yaşıyorum.